Pochwały, które wzmacniają poczucie własnej wartości dziecka

Zmieniając sposób chwalenia, możemy wzmocnić poczucie własnej wartości i budować zdrową wiarę w siebie u swoich dzieci. Profesor Dweck badając dzieci w różnym wieku (zarówno przedszkolaki jak i dzieci chodzące już do szkoły), dawała im zadania ciut za trudne na ich wiek. Zaobserwowała ona dwie reakcje. Jedne dzieci szybko zniechęcały się, marudziły, a nawet złościły. Były jednak i takie, którym próby rozwiązania za trudnych zadań sprawiało frajdę, zadania wydawały się ciekawe i rozwiązywanie ich było źródłem satysfakcji.
Co sprawiło, że dzieci tak różnie reagowały na te same zadania?
Dzieci te miały różne nastawienie do wyzwań i porażek, a kluczowym w kształtowaniu tego nastawienia okazał się… sposób chwalenia. Jeżeli dziecko przynosi piątkę ze sprawdzianu i słyszy: „Jesteś taki inteligentny”, oznacza to, że wiąże swój sukces z wrodzonymi (trwałymi) cechami intelektu. Tego typu chwalenie może prowadzić do tzw. nastawienia statycznego, dlatego też nazywamy je chwaleniem statycznym. Dzieci o tym nastawieniu (jestem inteligentna/y) zazwyczaj wybierają łatwiejsze zadania, które można rozwiązać szybko i bezbłędnie, pokazując tym samym swoją domniemaną wrodzoną inteligencję.

Dla osób chwalonych za talenty porażka staje się bolesnym doświadczeniem, gdyż „świadczy” o tym… że utraciły swój talent.

Dlatego psychologowie zalecają chwalenie w duchu nastawienia rozwojowego, czyli docenianie włożonego w pracę wysiłku i zaangażowania, np.: „Widzę, że się napracowałeś”.
Badania Carol Dweck pokazują, że 90% dzieci chwalonych za wysiłek wybiera potem trudniejsze testy, przy których wiedzą, że mogą się dużo nauczyć i przy kolejnych próbach poprawiają swoje wyniki.
Dzieci z nastawieniem rozwojowym są bardziej zmotywowane, bo podkreślamy wartość tego co mogą kontrolować – zawsze przecież mogę bardziej się postarać/zaangażować.

Dzieci regularnie chwalone za wysiłek w testach rozwiązują o 30-40 procent więcej łamigłówek matematycznych, niż dzieci chwalone za inteligencję.

Przykłady pochwał rozwojowych:
widzę, że się napracowałeś/mocno starałeś;
podziwiam twój zapał/zaangażowanie, wytrwałość;
cieszę się, że sprawia ci to tyle radości/frajdy;
widzę postępy/coraz lepiej ci to wychodzi;
mi się podoba; cieszę się, że potrafisz się zaangażować/że masz w sobie tyle pasji/energii;
cieszę się z twoich postępów;
porażka nie istnieje, jest nauka; itp.

We wszystkich programach Akademii Nauki występują elementy , które trenują radzenie sobie z trudnymi sytuacjami. Każdy pracujący u nas  trener jest dla dziecka przyjacielem i swoją postawą stara się wzmacniać dziecko za pomocą pochwał rozwojowych.